Extra rubriek energie transitie – Glasgow COP 26

Het is weer eens tijd voor een update van mijn rubriek energietransitie. Een energietransitie is niets anders dan de overgang van een situatie waar de ene energiebron dominant was naar een situatie waar een andere dat wordt. De overgangsperiode is de transitieperiode. Het is iets dat sturing nodig heeft van de overheid. Het heeft overleg nodig en afstemming. Je moet op de een of andere manier de steun zien te vinden van de wetenschappers en de ondernemers die de expertise hebben om dit tot stand te brengen en je moet de instrumenten hebben om als overheid je wil aan de samenleving op te leggen. Maar je moet het als overheid toch vooral hebben van de gewoonte om te gehoorzamen van de burger. Dit laatste is voor de burger ook en tevens de weg van de minste weerstand. Burgers hoeven het niet altijd eens te zijn met de plannen van de overheid. Maar er moeten nu eenmaal de nodige stappen worden gezet. Het is naïef om te denken dat de markt alle problemen oplost. Je hebt wel eerst een markt nodig en dat is wat overheden kunnen zijn, de marktmeesters die zorgen dat er markten zijn en dat die goed functioneren. Dat is geen benijdenswaardige baan. Je kunt het nooit goed doen of het deugd niet.

Vandaag ga ik het hebben over de Klimaattop van Glasgow. De officiële naam van de bijeenkomst is COP 26. COP staat voor Conference of Parties. Dat zijn de partijen(landen) die zijn toegetreden tot het Klimaatverdrag van Rio uit 1992. 26 is het volgnummer van deze top. De eerste klimaatbijeenkomst was er al in 1979. Het was de World Climate Conference bijeen geroepen door het Wereld Meteorologische Organisatie WMO. Het was vooral een bijeenkomst van wetenschappers. Hier werd besloten om tot een systeem van Climate Conferences te komen. In 1988 was er de eerste Conferentie en die leidde tot de oprichting van het IPCC. Dat is de wetenschappelijke Denktank van het Klimaatgebeuren. In 1990 volgde een tweede Conferentie waarin onder andere het 1e rapport van het IPCC werd besproken. Ook besloot men om de UNFCCC op te richten. Dit is het United Nations Framework Convention on Climate Change. Ook wel het Klimaatverdrag van RIO genoemd. Doel van dit verdrag is om de emissies van broeikasgassen te verminderen en op deze wijze de opwarming van de Aarde niet uit de hand te doen lopen.

In dit verdrag werd ook afgesproken om als het enigszins kan jaarlijks een Klimaattop te houden om de voortgang bij te houden. En er is veel vooruitgang geboekt ook al zal niet iedereen mijn mening delen. Deze Klimaattoppen worden iedere keer in een ander land en stad gehouden. Het Verdrag van RIO was een Raamovereenkomst die ingevuld moet worden. Het is niet eenvoudig om alle landen op Aarde op een lijn te krijgen. Het is soms niet eens gelukt om met een Slotverklaring te komen maar soms kwam men met veel meer dan dit. Een heel kort overzicht van de COP’s en resultaten die werden behaald. In Rio besloot men om jaarlijks bijeen te komen op een Klimaattop. Op de eerste top stelde men vast dat RIO te weinig was en er veel meer diende te gebeuren. Men besloot tot een 2e Top. Tijden COP 2 besloot men het 2e rapport van het IPCC als wetenschappelijke basis te gebruiken. Je hebt nu eenmaal een basis nodig om verder te komen. Hiermee werd het IPCC een adviesorgaan. Op de COP 3 werd het Klimaat protocol van Kyoto opgesteld. Het is een protocol onder het Klimaatverdrag. In dit protocol werd besloten om de aangesloten landen te verdelen in de Annex I. Dit zijn de Westerse industrielanden. Deze landen spraken af om hun emissies van broeikasgassen te verminderen. Sommige annexlanden is dit daadwerkelijk gelukt. Waar een wil is is een weg anders niet. En de overige landen die voorlopig nog niets hoeven te doen. Wat geen belemmering hoeft te zijn om op vrijwillige basis wel wat te doen.

Er volgde COP na COP. Te veel om allemaal op te noemen. De COP 6 in Nederland werd een mislukking. Er was zelfs geen slotverklaring. Tijdens COP 18 werd besloten om het Protocol van Kyoto te verlengen tot 2020. De links geven een overzicht van alle COP’s. Het is iets voor de liefhebber. Het eerste echte resultaat is er pas in 2015 op de COP 21. Hier komt het tot het Akkoord van Parijs. In dit akkoord spreken alle landen af om met concrete plannen te komen hoe hun emissies daadwerkelijk omlaag te krijgen. De vrijblijvendheid die tot dan toe werd gehanteerd had geen enkel resultaat als je naar de globale emissies kijkt. Die zijn al die jaren niet gedaald maar slechts gestegen. En dat kan niet de bedoeling zijn tenslotte. Een opmerkelijk resultaat was dat Obama achter het akkoord stond en het namens de VS tekende. Maar toen werd Trump gekozen als zijn opvolger en trok hij de VS weer terug uit Parijs. Daarna werd Joe Biden gekozen en die keerde de VS weer terug naar Parijs maar wat doet zijn opvolger. Geen idee. Ik weet niet wie dit wordt en heb daar geen enkele stem in. Ik ben nu eenmaal geen Amerikaan. Maar het maakt maar weer eens duidelijk dat in de wereld van de politiek er geen enkele consensus bestaat over nut en noodzaak om iets te doen aan opwarming van de Aarde. En zoals in Deel 3b-1 is uitgelegd kom je nergens als de grote jongens, de cowboys van het klimaat gebeuren niet mee willen doen. Dan krijgt de VS spotgoedkope fossiele brandstof en zadelen wij onze economie op met een peperdure energie transitie. Had ik al opgemerkt dat een energie transitie peperduur zal uitvallen? Dat laat zich niet vermijden maar door gaan op de huidige weg, ook wel business as usual genaamd, zal net zo goed peperduur worden door de immense schade die de opwarming van de Aarde gaat kosten. Of je nu door de hond wordt gebeten of door de kat enz.

We zijn nu al een heel eind verder in het Klimaattop gebeuren. Met al 26 COP’s in 29 jaar kun je rustig zeggen dat ook dit circus(in de positieve betekenis van het woord) deel uitmaakt van het scenario van Business as Usual. Eigenlijk vind ik dit wel een mooie term. Misschien is dit de naam die ik ga gebruiken als werktitel van wat steeds meer de richting in gaat van misschien wel geen boek dan toch elk geval een project. Misschien moet ik de naam van deze blog maar eens aanpassen. het gaat al lang niet meer over klimaatveranderingen in de strikte zin van het woord. Strikt genomen heeft mijn blog niet eens een naam. Tijd om eens na te denken aan een rebranding van mijn product. Daar bedoel ik dus deze blog mee.

Voor zover deze extra editie van de rubriek energietransitie. Vandaag geen lijst met links naar de Nederlandstalige mainstream online nieuws sites. Dat zou een beetje te veel worden van het goede. Misschien dat ik de schade inhaal met een regulaire update van de rubriek. De maand november is nog niet voorbij. Ik hoop dat u het nog een beetje kan volgen. Het is best wel lastig om het een beetje te kunnen volgen. Het Klimaattop gebeuren is een wereld op zich zelf geworden met in Glasgow meer dan 30.000 genodigden plus een reeks van bonte vogels die geen enkele gelegenheid voorbij laten gaan om de wereld te verbazen met hun prachtig verenkleed.