Spoedig kom ik hier met een nieuw artikel. Deze keer over de Maan.

Over misschien een paar weken kom ik hier met een nieuw artikel. Deze keer ga ik een omissie goed maken. Ik nam laats nog mijn aantekeningen door van het vorige artikel (Had Fourier ongelijk?). Daarin stond dat ik de Maan zou gebruiken als vergelijking met de Aarde. Dit heb ik helaas achterwege gelaten. En dat is jammer. want dan zou ik met veel meer overtuiging kunnen aangeven dat het klassiek model fout is en dat mijn alternatief model een kwantumsprong vooruit is. En dit alles gewoon door uit de gaan van de werkelijke situatie, namelijk dat de energie van de zon niet gelijkmatig over het oppervlak van de Aarde of de maan verdeeld wordt. Eén helft, de dagkant krijgt alles en de andere helft, de nachtkant, krijgt niets. De dagkant wordt hierdoor opgewarmd. Aangezien de gemiddelde temperatuur bekend is hoef je alleen nog maar de stralingsenergie van het geheel vast te stellen. Dan weet hoeveel energie er via opwarming van de dagkant bij kwam. Deze extra energie is aan de nachtkant beschikbaar voor afkoeling. Hiermee bepaal je de hoeveelheid stralingsenergie die overblijft voor de nachtkant en hiermee dus de temperatuur van de nachtkant. Het is heel simpel en wat het meest verbaast; het werkt. De gemiddelde temperatuur van de aarde ligt keurig tussen de gemiddelde temperatuur van de dagkant en de nachtkant in. Daarmee is de gemiddelde temperatuur van de Aarde verklaard en dat is een van de 3 taken van de wetenschap; namelijk beschrijven, verklaren en voorspellen.